ศูนย์วิจัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ (DPURC) เผยผลการจัดอันดับขีดสามารถด้านการแข่งขันของ SME ในภาคการผลิต พบเวียดนามขึ้นแท่นเบอร์ 1 ส่วนไทยได้อันดับ 5 ชี้ เหตุเกิดจากคุณภาพแรงงาน และค่าแรงเพิ่มแบบก้าวกระโดด ส่งผลให้ SME ปรับตัวไม่ทัน
ศูนย์วิจัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ (DPURC) เผยผลการจัดอันดับขีดสามารถด้านการแข่งขันของ SME ในภาคการผลิต พบเวียดนามขึ้นแท่นเบอร์ 1 ส่วนไทยได้อันดับ 5 ชี้ เหตุเกิดจากคุณภาพแรงงาน และค่าแรงเพิ่มแบบก้าวกระโดด ส่งผลให้ SME ปรับตัวไม่ทัน
ดร. เกียรติอนันต์ ล้วนแก้ว ผู้อำนวยการศูนย์วิจัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ เปิดเผยผลการวิจัยเรื่อง “การจัดอันดับความสามารถในการแข่งขันของ SME ในอาเซียน” โดยใช้ข้อมูลการสำรวจผู้ประกอบการของธนาคารโลกระหว่างปี 2549 ถึง 2552 ซึ่งมีกลุ่มตัวอย่างเป็น SME ภาคการผลิตจำนวน 3,161 ราย จาก 5 ประเทศ ได้แก่ ไทย เวียดนาม อินโดนีเซีย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์
ผู้อำนวยการศูนย์วิจัยฯ กล่าวว่า สาเหตุที่เลือก SME ภาคการผลิตมาเป็นตัวชี้วัดความสามารถด้านการแข่งขัน เป็นเพราะ SME ส่วนใหญ่ทำธุรกิจในตลาดที่มีการแข่งขันสูง สินค้าที่ผลิตออกมาก็ไม่ได้มีความแตกต่างกันมากนัก ดังนั้น เงื่อนไขพื้นฐานของการอยู่รอดจึงเป็นเรื่องประสิทธิภาพการผลิต
“จากข้อมูลในปี 2552 พบว่า SME ของประเทศมาเลเซีย มีความสามารถด้านการแข่งขันสูงเป็นอันดับ 1 ตามมาด้วย ไทย เวียดนาม อินโดนิเซีย และฟิลิปปินส์ ตามลำดับ แต่หลังจากที่ไทยมีผลกระทบค่าแรง 300 บาทขึ้นมา ก็กระทบต่อต้นทุนการผลิต สภาพคล่องมีปัญหา มีประสิทธิภาพน้อยลง บางรายเลิกจ้างแล้วหันมาใช้เครื่องจักรในการผลิตแทน ทั้งหมดนี้ส่งผลให้ขีดความสามรถด้านการแข่งขันของไทยลดลง” ดร. เกียรติอนันต์ กล่าว
ดร. เกียรติอนันต์ กล่าวเพิ่มเติมว่า จากผลวิจัย เมื่อนำเรื่องผลกระทบจากค่าแรง 300 บาทมารวม ส่งผลให้ SME เวียดนามมีขีดความสามารถด้านการแข่งขันสูงสุด ตามด้วย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย และไทย ตามลำดับ โดยวิเคราะห์ถึงสาเหตุนี้ว่า ส่วนหนึ่งที่ทำให้ความสามารถด้านการแข่งขันของไทยเป็นรองประเทศเพื่อนบ้าน เป็นเพราะที่ผ่านมารัฐบาลพัฒนาความสามารถแรงงานน้อยไป ซึ่งปัจจุบันนี้ควรพัฒนาคุณภาพแรงงาน มีเครื่องมือตรวจวัดและประเมินผลการทำงาน เพื่อยกระดับและเพิ่มความสามารถการแข่งขันโดยรวมของประเทศ
ดาวน์โหลดข้อมูลแบบฉบับเต็มได้ที่ "กระทู้เฉพาะสมาชิก"
